CIM de Poio

MANIFESTO DO 25 DE NOVEMBRO, DÍA DA NON VIOLENCIA CONTRA AS MULLERES

Vivir sen violencia é un dereito. A violencia machista conculca os nosos dereitos e pon en perigo a vida de moitas de nós, é a manifestación máis terríbel da desigualdade entre homes e mulleres que persiste na sociedade actual. Lembramos hoxe a Julia, Iria e Marisol, as tres vítimas galegas desta lacra social, que no que vai de ano segou a vida de 53 mulleres.

É obriga das Administracións públicas poñer os medios para erradicar a violencia de xénero e protexer ás vítimas e non exercer un novo modelo de violencia contra elas, como é a violencia estrutural, que se plasma na recente modificación da Lei de taxas xudiciais, que cuestiona o dereito á tutela xudicial e que supón unha indefensión para toda a cidadanía e especialmente para as vítimas de violencia machista, que non poderán acudir ós xulgados a denunciar ó seu agresor nin solicitar o divorcio ou a separación polo custe económico que vai lles supor e noutras medidas adoptadas polo goberno central que supoñen a perda de dereitos , como o dereito a decidir das mulleres sobre os seus corpos, os seus dereitos sexuais e reprodutivos.

Estamos a ver como o medre do paro, o desmantelamento dos servizos públicos e os recortes nos orzamentos dos gobernos en políticas de igualdade e sensibilización, está empobrecendo de xeito especial ás mulleres e afectando gravemente á nosa vulnerabilidade ante a violencia machista.

Con estas medidas foméntase á violencia económica sobre ás vítimas, a dependencia económica é o maior dos obstáculos para que rachen coa relación que pon en perigo as súas vidas. Os recortes en programas e recursos imprescindíbeis para apoiar ás mulleres que deciden dar o paso como é o salario da liberdade, chegou en 2010 a 369 mulleres e tan só a 251 en 2011. Compre lembrar que en Galiza, dende 2009 redúcense cada ano as denuncias, tanto en números absolutos de 6.068 en 2009, a 5.153 en 2011, como na porcentaxe que supón das denuncias no Estado, do 4,5% en 2009 ao 3,8% en 2011, sen que esta redución se poda achacar a unha redución da incidencia da violencia machista na sociedade galega.

O acompañamento das mulleres para accederen aos recursos e nos procesos xudiciais é garantía de seguridade para elas e pode evitar que o medo, a presión, as faga volver co maltratador.

Tampouco podemos deixar de denunciar que o goberno estatal pretenda modificar o código penal para facer desaparecer o termo “violencia de xénero”, coa finalidade de invisibilizar un problema social e rebaixar a carga punitiva dos delitos machistas.

A crise económica non pode ser xustificación para a posta en marcha de políticas que merman os dereitos conqueridos das mulleres, que ás discrimina e que supón un retroceso na loita mantida contra esta lacra socia.

Contra a violencia machista, ningún pasa atrás.!!