CIM de Poio

MANIFESTO POLO DÍA 25 DE NOVEMBRO, DÍA DA NON VIOLENCIA CONTRA AS MULLERES

A violencia machista é unha realidade que golpea día tras día as mulleres deste país, constituíndo a manifestación máis terríbel da desigualdade entre homes e mulleres que persiste actualmente na nosa sociedade.

As conclusións que se desprenden dos informes anuais de seguimento da lei 11/2007, do 27 de xullo, galega para a prevención e o tratamento integral da violencia de xénero, emitidos pola Secretaría Xeral de Igualdade nos dous últimos anos, deixan uns datos demoledores e indican que as medidas implementadas pola Xunta de Galiza son claramente insuficientes.

É un feito incontestábel que non podemos continuar a contar o número de mulleres asasinadas e os numerosos casos de agresións tanto físicas como psicolóxicas como meros datos estadísticos, sen tomar medidas urxentes que impliquen, non só as administracións públicas senon tamén ao conxunto da cidadanía e lle traslademos ás mulleres un verdadeiro apoio e a garantía de que outra forma de vida, sen violencia, é posible.

Para as mulleres e as organizacións que loitamos contra a violencia machista sorprendemos ver como os gobernos galego e estatal non analicen as necesidades das mulleres que sofren violencia de xénero, miran para outro lado e non poñen enriba da mesa as medidas necesarias para que as vítimas se sintan apoiadas e poidan rachar coa seu agresor. Os recortes en materia de prestacións económicas, o paro, o pago das taxas e a dilatación nos trámites xudicias, as presións sociais e familiares, que seguen a existir nesta sociedade amplamente machista, onde se segue castigando as mulleres pola mera condición de xénero, compre lembrar que os grandes directivos son homes, e porque se sigue enxuizando as vítimas polo triste feito de selo, supoñen un obstáculo moi importante para denunciar e comenzar de novo.

Declaracións humillantes e vexatorias que diferentes cargos institucionais realizan de maneira impune, o feito de que ano tras ano as administracións non sexan capaces de frear a violencia contra as mulleres e de crear conciencia na sociedade para facer efectiva a prevención e/ou a resposta inmediata, contribuen a crear un clima de indefensión e de inseguranza que nada axuda a crear a conciencia necesaria de que a violencia machista só pode merecer tolerancia cero desde institucións e organizacións políticas e, tristemente, demostra que o compromiso coa loita contra o machismo segue sen ser unha prioridade política absoluta.

É responsabilidade do conxunto da cidadanía e, en particular, das persoas que temos responsabilidades políticas, garantir o cumprimento das leis, protexer as vítimas da violencia machista e as/aos menores ao seu cargo, traballar para que a comunidade educativa eduque verdadeiramente en igualdade e denunciar todas e cada unha das agresións que as mulleres sofren no día a día.

Co obxectivo de exercer este compromiso día a día, queremos demandar das administracións:

o urxente desenvolvemento lexislativo da Lei galega para a prevención e o tratamento integral da violencia de xénero, que regula o chamado “salario da liberdade”: establecendo baremos de renda semellantes aos establecidos noutras convocatorias, eliminar a incompatibilidade do cobro desta axuda no caso de se beneficiar con anterioridade dela, garantir que o prazo de solicitude este aberto todo o ano e non dependa dunha convocatoria anual, que se resolvan os expedientes nun prazo de 30 días, cobrar a prestacións durante 18 meses, prorrogábeis, .....

Apoiar o asociacionismo que traballa no combate contra a violencia de xénero e desenvolver, en colaboración co tecido social, unha campaña urxente de concienciación sobre a responsabilidade social e a necesidade de illar os agresores.

Elaborar un plan de formación especial para o persoal que traballa con mulleres vítimas de violencia de xénero.

Exixir o cumprimento da normativa en publicidade sexista, chegando a romper patrocinios con aqueles medios que o incumpriren

Ser exemplares na loita contra a violencia cotiá e os micromachismos e, por tanto, rexeitando e exixindo responsabilidades políticas a aquelas persoas con cargos institucionais que fixeren declaracións machistas.

Deseñar un plan de sensibilización permanente contra a violencia machista que englobe ao conxunto da sociedade.

Non podemos rematar esta acto sen facer unha lembranza as 51 mulleres asasinadas no que vai de ano a mans da súa parella, das cales 6 son galegas. Esta homenaxe é para vos: Mª Elena, Mª Xose, Mª Belen, Mª Luisa, Sara e Mónica e para todas aquelas mulleres que loitaron, loitan e loitaran por unha sociedade mais xusta e igualitaria para as mulleres.

Porque a violencia machista, non vos fai mais homes!!!